h1 – Hoşgeldin mi ?

Yazmaya başlamak, zor bir zanaat. Yazmak değil de başlamak zor aslında bana göre.Sonunu bilmediğin bir şeye başlamak gibi, ne yazacağını düşünmeden yazmak. Karar verdiğin bir konuya, bir duyguya o an kendini ait hissetmeyip, başladığında defalarca silip tekrar yazdığın,sonunu getiremediğin şeyler gibi.

Yazmak; bazen hayal kırıklığı bazen de umut. Hissettiğin her duygunun içinden dökülüşünü izlemek, kimseye söyleyemediğin,kendine bile söyleyemediğin duygu ve davranışları,beyninin içinden kendinle konuştuğun o anlamsız anlardan sıkılıp kalemi eline aldığında ki o rahatlık ve yalnızlığına bir çare bulduğunu sanmak. Artık seni de dinleyen ve içini dökebileceğin birilerinin var oluşunun mutluluğu gibi bir şey.

Belki yanlış yazdın, belki imla kurallarına hiç uymadın, virgülü yanlış ve gereksiz yerlere koydun benim gibi ama sonuç olarak yeni başladın, hissettirdin mi hissettiklerini ? dokundun mu okuyanın anlatamadıklarına ? okurken aynı benim düşüncelerim diyebilmelerini sağladın mı ? en çok da sen mutlu oldun mu ? artık senin de başlamaya korktuğun başlayınca bırakamadığın yazıların var.İster beğensinler ister beğenmesinler. F.Scott Fitzgerald -“Cehennem gibi çalış! Bir hikayemi satmadan önce tam 122 kez ret cevabı aldım.” Sylvia Plath -“Reddedildiğimi bildiren belgeleri severim. Bana en azından denediğimi gösterirler.” sözlerini aklının bir köşesine YAZ.