Gitmek İstersin

Merhaba, bugün gidenlerden ve gitmek isteyenlerden, bahsedeceğim.Herkesin bazı anlarda istediği şeydir bu eylem. Bazen cesaret edemediğimiz , bazen olduğumuz yere esaret edebildiğimiz. Uzun veya kısa fark etmeksizin , nereye, kime,kimle,nasıl sorularını sormadan yola koyulma isteği..Yanında küçük bir çanta; içinde en sevdiğin  birkaç eşya,belki en çok giydiğin kıyafet ve belki o an fonda delice bağırıp söyleyeceğin şarkı için bir kulaklık yeterdi.

Sen kaç kere gitmek istedin düşündün mü ? peki kaç kere gidebildin ? ya senden kaç kere gitti sevdiklerin ? umuyorum ki sen daha çok gitmiş olmalısın senden gidenlerden. 

Hayatının her anında seni yalnız bırakmayacak bir iş,bir düşünce bu. Bir nevi yaşam tarzı oldu bu. Ülkeden insanlar mı gidiyor çok  bunaldıkları için, sevenler mi gidiyor birbirlerinden sıkıldıkları için? sahi sevenler demişken ,seven gider mi ? ne için gelir, ne için gider ? yalnız kalmanı göze alarak mı gelmişti?sen kapını bilerek mi açtın yalnızlığa ? yoksa sen kendinden mi gittin farkında olmadan ? duyguların,acıların,haykırışların,seni hangi yola sürükledi ?bakıyorum da kendinden gitmişsin,artık sen değilsin.          

Sen ne için değiştin, kim için nelerden gittin  ve neler gitti senden ? hiç gitmem diyenlere kaç kere inandın ? aynı hatayı bile bile kaç kere tekrarladın ? düşünmedin bunları,sormadın bu soruları kendine çünkü gitmeyi daha kolay buldun. Sonunda ne oldu ? 

Gittiğin yolun yarısından geri döndün mü ? çareyi buldun mu gittiğin o yer ve yarlarda ? Demiştim ya herkesin bazı bazı istediği bir eylemdir bu diye ; gitmek gerekir bazen, bazende kalanlarla savaşmayı bilmek. Buda böyle bir karmaşık eylemdir işte…

Yazmaya başlamak

Yazmaya başlamak, zor bir zanaat. Yazmak değil de başlamak zor aslında bana göre.Sonunu bilmediğin bir şeye başlamak gibi, ne yazacağını düşünmeden yazmak. Karar verdiğin bir konuya, bir duyguya o an kendini ait hissetmeyip, başladığında defalarca silip tekrar yazdığın,sonunu getiremediğin şeyler gibi.

Yazmak; bazen hayal kırıklığı bazen de umut. Hissettiğin her duygunun içinden dökülüşünü izlemek, kimseye söyleyemediğin,kendine bile söyleyemediğin duygu ve davranışları,beyninin içinden kendinle konuştuğun o anlamsız anlardan sıkılıp kalemi eline aldığında ki  o rahatlık ve yalnızlığına bir çare bulduğunu sanmak. Artık seni de dinleyen ve içini dökebileceğin birilerinin var oluşunun mutluluğu gibi bir şey.

Belki yanlış yazdın, belki imla kurallarına hiç uymadın, virgülü yanlış ve gereksiz yerlere koydun benim gibi ama sonuç olarak yeni başladın, hissettirdin mi hissettiklerini ? dokundun mu okuyanın anlatamadıklarına ? okurken aynı benim düşüncelerim diyebilmelerini sağladın mı ? en çok da sen mutlu oldun mu ? artık senin de başlamaya korktuğun başlayınca bırakamadığın yazıların var.İster beğensinler ister beğenmesinler. F.Scott Fitzgerald -“Cehennem gibi çalış! Bir hikayemi satmadan önce tam 122 kez ret cevabı aldım.”  Sylvia Plath -“Reddedildiğimi bildiren belgeleri severim. Bana en azından denediğimi gösterirler.”  sözlerini aklının bir köşesine YAZ. 

First blog post

This is your very first post. Click the Edit link to modify or delete it, or start a new post. If you like, use this post to tell readers why you started this blog and what you plan to do with it.